PSA

ترکیب هوا از چند جز کلیدی یعنی نیتروژن ، اکسیژن، آرگون، کربن دی اکسید و بخار آب هوا تشکیل شده است.

یکی از متداول ترین شیوه جداسازی هوا روش تقطیر کرایوژنیک یا تقطیر تبریدی است.
جداسازی اکسیژن و نیتروژن از هوا در حالت کلی به دو روش کرایوژنیک و غیر کرایوژنیک تقسیم بندی می شوند. روش غیر کرایوژنیک برای واحدهای با ظرفیت پایین که خلوص خیلی بالایی نیاز ندارند گزینه مطلوبی است. در حالت عمومی خلوص اکسیژن و نیتروژن تولیدی از روش های غیر کرایوژنیک 85-95% برای اکسیژن و حدود 95% برای نیتروژن می باشد.
در فرایند غیر کرایوژنیک هیدروکربنها، رطوبت و سایر ناخالصی ها با استفاده از برج های جذب کربن و فیلترها جداسازی می گردند. سپس گاز خروجی وارد برج جذب PSA (Normal Pressure Swing Adsorption) شده و با استفاده از مولکولارسیور کربن دی اکسید آن جداسازی می گردد. در مرحله بعدی با توجه به محصول مورد نظر نیاز به استفاده از برج جذب کاتالیستی مخصوص آن جزء می باشد. در این حالت فقط امکان جداسازی یک گاز وجود دارد. برای مثال برای تولید نیتروژن، اکسیژن موجود در بستر جذب شده و نیتروژن خلوص بالا به عنوان محصول خارج می گردد. کاتالیست مناسب برای تولید گاز اکسیژن و نیتروژن به ترتیب … و … می باشند. این روش جهت تولید محصول با خلوص پایین اکسیژن می باشد که برای صنایع تولید شیشه، تصفیه پساب، تولید سیمان، سوخت های بایو، تولید فلز و کاغذ کاربرد دارند. ظرفیت این پلنت ها در گستره 5-500 تن در روز می باشند.
سایر تکنولوژی ها مانند ممبرین ها برای خالص سازی نیتروژن تا حدود 99-99.5% و با ظرفیت حدودی 25 تن در روز مناسب می باشند.