ASU

ترکیب هوا از چند جز کلیدی یعنی نیتروژن ، اکسیژن، آرگون، کربن دی اکسید و بخار آب هوا تشکیل شده است.یکی از متداول ترین شیوه جداسازی هوا روش تقطیر کرایوژنیک یا تقطیر تبریدی است.
جداسازی اکسیژن و نیتروژن از هوا در حالت کلی به دو روش کرایوژنیک و غیر کرایوژنیک تقسیم بندی می شوند. روش غیر کرایوژنیک برای واحدهای با ظرفیت پایین که خلوص خیلی بالایی نیاز ندارند گزینه مطلوبی است. در حالت عمومی خلوص اکسیژن و نیتروژن تولیدی از روش های غیر کرایوژنیک 85-95% برای اکسیژن و حدود 95% برای نیتروژن می باشد.
هزینه واحدهای جداسازی کرایوژنیک بالاتر بوده و برای واحدهای با ظرفیت بالا که نیاز به خلوص بالای اکسیژن (99.5% اکسیژن) و بسیار بالای نیتروژن و آرگون (نا خالصی کمتر از 10 پی پی ام) دارند مناسب هستند.
در روش کرایوژنیک در ابتدا هوا فشرده شده و سپس گرمای فشرده سازی از آن دفع شود. به منظور کارکرد بهینه و ایمنی حذف ناخالصی های کربن دی اکسید، بخار آب و هیدروکربنهای سنگین ضروری است. بدین منظور از برج های جذب حاوی آلومینیوم اکتیو و مولکولارسیو استفاده می شود. به دلیل عبور برخی از هیدروکربن های سبک و ورود آنها به کلدباکس، باید همواره غلظت آنها در داخل کلدباکس بررسی و کنترل گردد.